Shqiptaret dhe Serbet n'tardhmen!

[Ulurima]

Jon t'politizune senet, shum Shqiptar punojn me Shkije. Qeky "ultranacionalizmi" egziston veq siperfaqsisht, po edhe me ndodh kjo shkijet jon ni grad ma nalt!ni dajm na kan ble me pare

mire e definove, po ngo,

nese flasim n'kondita t'ultranacionalizmit, shkijet VLOJNE ma shume se na, edhe n'lufte bojne sene qe zor qe munen me u paramendu me mendje t'shnoshe. Ata gjithe jon kon n'rolin e t'FORTIT EDHE I KANE PAS MJETET, per me realizu nacionalizmin e tyne. Na si kena pas MJETET EDHE FORCEN, po jena kon gjithmone n'DEFANZIVE e per qata sot kta nacionalistat tone justifikohen qe nacionalizmi shqiptar osht "i mire", osht "progresiv", qysh thojke Albini.

Po ku ka progresivitet n'nacionalizem pashe familjen, kur ti je mrena qati fazoni po veq SPE KI FORCEN EDHE MJTETET me realizu nacionalizmin tond. Qysh thote edhe Danillo Kishi per mentalitetin e nacionalistave : "Une pi me mend bre daj, e nuk bohna RROT" Qyky osht pershkrimi ma i mire per kta. Pra n'SUBSTANCE KREJT NACIONALISTAT JON NJO !!!

Kur jena te shkijet vs shqiptart (po flas tu e marr objektvisht NACIONALIZMIN se jo qe jom vet), shkijet qysh thash VLOJNE ma shume, URREJNE nashta ma shume edhe e perdorin qat nacionalizem pak ma me tru se na. Shkau nuk t'niset n'lufte per pa e bo planin logjistik s'paku 1 muje dite perpara, nuk niset per pa e dite qe osht i sigurte sa je ti i forte edhe qe ai ka me t'fashit, edhe nuk niset per pa i kon i sigurt qe ka me PSHTU VET.

A kur o puna te TRIMNIA, me plot pergjegjesi thom qe shkijet NUK JON ma trima se shiptart. Jo per diqka po e kom vertetu vet. Kur tju sharron sharra n'baski shkijeve ikin si KUQKA. Kom pas rastin me provu vet kit sen. Shkijet per shtune e 700 vjet nuk munden me i bo HEROIZMAT e shqiptareve nuk kane GUZIC mu sakrifiku sikur na me krejt familjen, e shume e shume raskirancija tjera qe i kane bo e i bojne shiptart.

1.Spari na fal qe skom pas koh me e rishiku ket debat!

Kjo osht mese e vertet, po ni send qe duhet "me na pengu" osht se populli jon nese ka t'ardhuna personale t'mira ose e kem ni jet me gjendje sociale t'mir nuk na intereson per SHTET! E per qeto jem kon gjithmon nen sundimin e t'hujve.E te serbt osht e kunderta!

Jem popull qe shpresojm shum, kjo s'ndikon negativisht

po m'vjen mire qe pe kornizon angazhimin n'SHTET. Pe dishe qe s'rrnohet me IDE FANTOME : si 'BASHKIMI', 'SHIPNIA ETNIKE', e pordhacione t'ngjashme.

[Clavicula]

acidius

vlen vlen, se e skjarova ma poshte une acid, nuk vlen nese shkijet jon qeta t'pa ndryshueshem, po nese kfillen pak, at'here vlen, vec edhe qeshtu e tash, qe na nuk jem e keqja n'kit rast edhe na nuk jem nxites te asni lufte edhe s'kem dasht as s'po dojna kurgjo ma shume se qe na takon edhe qe osht e jona.

megjithato kjo "fuck the past, kiss the future" n'shume vbende ka pallit, qaty ku kejt bota i ka syte, evrope, amerike, moti i kan qele syte ata per ksi sene

[AciDiuS]

shkiet mu kfill naj her a ? aty ktu naj njo t'kfillt ki edhe sod amo oj kurr hiq ata mu kfill jo , ata edhe munen mu bo kishe po "kfillen" amo ja-aa cfar shkie mAA

[Aria]

po m'vjen mire qe pe kornizon angazhimin n'SHTET. Pe dishe qe s'rrnohet me IDE FANTOME : si 'BASHKIMI', 'SHIPNIA ETNIKE', e pordhacione t'ngjashme.

Aspirat e jona osht edhe bashkimi me Shqiprine, po a s'mendon qe niher duhet mu kriju si SHTET(kur krejt e dijm qe institucionet tona funksionojn hala me regullore t'UNMIKUT)? Sosht koha mu kon 1.

[Ulurima]

po m'vjen mire qe pe kornizon angazhimin n'SHTET. Pe dishe qe s'rrnohet me IDE FANTOME : si 'BASHKIMI', 'SHIPNIA ETNIKE', e pordhacione t'ngjashme.

Aspirat e jona osht edhe bashkimi me Shqiprine, po a s'mendon qe niher duhet mu kriju si SHTET(kur krejt e dijm qe institucionet tona funksionojn hala me regullore t'UNMIKUT)? Sosht koha mu kon 1.

op e kom cek une qe ma mire DY SHTETE me kon. Gajlen qe kena me kon 1 najhere qitu po ta heki me plot pergjegjesi, 1 kena me kon veq n'BE.

[Aria]

Lumiu, keq kuptova. Fajin se kom un, jem msu prej teje: mi sqaru gjanat n'mnyr t'plot(me shum paragrafe). Sidokjoft faleminderit per debat

All the best!

[Ulurima]

Lumiu, keq kuptova. Fajin se kom un, jem msu prej teje: mi sqaru gjanat n'mnyr t'plot(me shum paragrafe). Sidokjoft faleminderit per debat

All the best!

oh pëlllizzzzz, sjom une kumedit qka

flm edhe ty,

baj'baj.

[Ulurima]

spo di a o tema adekuate, ama hajt masi ka t'boj me shiptar edhe me serb pe postoj qitu,



"Nathalie Clayer : "Në fillimet e Nacionalizmit Shqiptar - Lindja e një kombi mysliman ne Europë"

liber i botum n'frangjisht n'vitin 2007, i perkthym kto dite n'Shipni prej Shtepise Botuese : "Perpjekja". Kish ardhe edhe n'Prishtine niva. Une spo muj me fol per cilesite, masi deri n'dhetor ska me m'ra n'dore, ama niva qe autorja nuk ish pjese e islamofobise globale qysh e kane zakon me shkrujt kta autort europian, po ish thane shume objektive. Kush don me lexu, mos e lshoni rastin me ble.

[The Green]

s`po bana i meqem me thane qe 'koha i shnosh senet', po qysh osht ardh ni kohe, qe nuk jon tu pas njerzia kohe mu mirre ma me propaganda e me asi ultranacionalizma, tash u ardh koha e pares daj, secilli mas pares, mas interesit tvet. Cfare lirije tlevizjes kane shkijet naper gl e naper komune tgl, qe kane ndryshu mardhaniet qe 9-10 vjet. Edhe ni kohe e shkurt shkijet kane me kuptu realitetin per Kosoven edhe anasjelltas, kurgjo nuk po sjell perfituse urrejtja ndaj njani - tjetrit. Lufta 100 vjeqare Angli - France, gogja gat, kejt qajo paqe ju ka sjell fuqine shtetnore, dy fuqi botnore +.

[starshey]

A menoni qe ka me ardhe koha, qe nji dite sefte shkijet mu ba gjin, edhe me ju hek aj ultranacionalizmi, edhe mu pajtu me realitetin, edhe thjesht mos me naj thi me qeta shkijet e Kosoves, edhe e dyta, me pas raporte fqinjsore mes shqiptarve edhe serbse, s'po thom vec n'politike po edhe n'fusha tjera.

ka shum serb qe pajtohen me realitetin qe kosova osht republik, po osht ni problem tjeter qe po ka edha asi qe nuk pajtohen e keta mos mo dal si tradhtar i perkrahin se ne verteten nuk ja nin fare per kosov, as kurr nuk jan kon as kur nuk kan me ardh ne ks... keta njerz i kqurin punt e veta edhe nuk miren me ksi pun.

krejt njerzt nuk jan nacionalista, shembull politikant si nenad canak, cedomir jovanovic. keta e kan pranu kosoven si shtet...
ce ni link ku cedomiri i thir serbt e kosoves me dal me votu ne zgjedhjet ne ks dmth i thir mo e pranu kosoven si shtet

http://www.ldp.rs/vesti.84.html?newsId=2225

[Ulurima]

spo di a o tema adekuate, ama hajt masi ka t'boj me shiptar edhe me serb pe postoj qitu,



"Nathalie Clayer : "Në fillimet e Nacionalizmit Shqiptar - Lindja e një kombi mysliman ne Europë"

liber i botum n'frangjisht n'vitin 2007, i perkthym kto dite n'Shipni prej Shtepise Botuese : "Perpjekja". Kish ardhe edhe n'Prishtine niva. Une spo muj me fol per cilesite, masi deri n'dhetor ska me m'ra n'dore, ama niva qe autorja nuk ish pjese e islamofobise globale qysh e kane zakon me shkrujt kta autort europian, po ish thane shume objektive. Kush don me lexu, mos e lshoni rastin me ble.

http://www.mesazhi.com/news_detail.php?id=15956

[Ulurima]

Mbi librin "Në fillimet e ncionalizmit shqiptar" të Nathalie Clayer

Fatos Lubonja

Pas promovimin të librit "Në fillesat e nacionalizmit shqiptar "të Nathalie Clayer (botime përpjekja, Tiranë 2009) një i pranishëm erdhi e më kërkoi t’i shpjegoja pak më hollësisht se pse u shpreha se ky libër do të trondisë vetëdijen që kanë shqiptarët për shqiptarinë si ndjenjë identiteti kombëtar. Nga biseda që pata me të kuptova nevojën e shpjegimit të një vështirësie të rëndësishme konceptuale që do të hasë leximi i këtij libri. Po nxitoj ta bëj këtë shpjegim me shpresën se kjo do të ndihmojë sadopak për kthjellimin e konceptit bazë që do të tronditet, por që do të mund të japë edhe çelësin për ta lexuar këtë libër me sa më shumë kthjellësi.
Libri Në fillimet e ncionalizmit shqiptar tregon historinë e afirmimit të identitetit kombëtar shqiptar në kuptimin modern të termit, sipas konceptit konstruktivist, që është përpunuar gjerësisht nga Eric Hobsbawm etj. dhe që përbën sot qasjen bashkëkohore ndaj historisë. Sipas këtij koncepti ndërtimi i identiteteve kombëtare shihet si një proces konstruktimi i përcaktuar nga rrethana historike e politike të caktuara. Janë dy terma kyç në libër që duhen kuptuar qartë, ashtu sikurse dhe raporti i tyre me njëri tjetrin: shqiptarizmi dhe shqiptaria. Shqiptarizmi në librin e Clayer është lëvizja nacionale shqiptare e lançuar nga intelektualët e shekulit XIX , kurse shqiptaria është ndjenja e identitetit kombëtar shqiptar: “feja e shqiptarit”, nëse do të citonim thënien e famshme të Vaso Pashës. Autorja na tregon qartë se është lëvizja nacionale shqiptare ajo që ka përftuar identitetin kombëtar shqiptar, pra se është shqiptarizmi që ka përftuar shqiptarinë. Vështirësia që lind për një lexues shqiptar është se, sipas vetëdijes kombëtare që ka krijuar ai, si fryt i historiografisë që ka dominuar kryesisht në kohën e regjimit nacional - komunist dhe që vazhdon të domonojë edhe sot në Shqipëri, ka ndodhur e kundërta: është shqiptaria ajo që ka prodhuar në shekuj shqiptarizmin. Në vetëdijen kolektive shqiptare, të ushqyer nga historiografia nacionaliste, që ka përdorur një qasje esencialiste ndaj identitetit, shqiptaria, si ndjenjë identiteti kombëtar, është trajtuar si një thelb i popullit shqiptar, si një “bërthamë” e pandryshueshme që ka qenë e njëjtë që nga pellazgët e ilirët e deri në ditët e sotme, ndërkohë që periudha të tëra historike të tilla si shtrirja e Perandorisë Romake në Lindje, shekujt e përkatësisë së grupeve etnolinguistike e religjioze shqiptare në Perandorinë Osmane apo deri edhe komunizmi janë parë si aksidente ndaj të cilëve shqiptaria, si substancë e pandryshueshme, ka rezistuar duke marrë forma të ndryshme lëvizjesh shqiptariste. Pra edhe luftrat e Teutës me Romakët edhe luftrat e Skënderbeut me turqit, edhe shkrimi i Formulës së Pagëzimit nga priftërinjtë katolikë si rezultat i Kundër Reformës së promovuar nga Vatikani, edhe kryengritjet e feudalëve shqiptarë ndaj reformës centralizuese dhe modernizuese të Tanzimatit, në historiografinë tonë janë trajtuar si lëvizje nacionale, si forma të shqiptarizmit, të nxitura nga shqiptaria. Sipas këtij koncepti edhe 500 vjet jetë e etnisë shqiptare nën Perandorinë Osmane kanë qenë një pushtim – sikur të bëhet fjalë për pushtimin e një shteti komb sovran të shekullin XX gjatë luftrave botërore - me të cilin shqiptarët nuk janë pajtuar kurrë e, ndaj të cilit, gjithmonë kanë ngritur krye, derisa ia arritën qëllimit më 1912.
Libri Në fillimet e ncionalizmit shqiptar tregon, pra, një histori krejt tjetër të shqiptarizmës dhe të shqiptarisë. Nathalie Clayer na tregon se nuk është shqiptaria që ka prodhur shqiptarizmin, por është shqiptarizmi që ka përftuar shqiptarinë. Dhe, çka është shumë e rëndësishme, (por edhe tronditëse për lexuesin tonë) se ky shqiptarizëm nuk zë fill as me Teutën, as me Skënderbeun, as me shkrimin e gjuhës shqipe, as me kryengritjet e Tanzimatit (të cilat i përkasin një tjetër historie, jo asaj të shqiptarizmit) por se, ashtu si edhe në vendet e tjera të Ballkanit, lëvizja nacionale zë fill në shekullin XIX e kushtëzuar ngushtësisht nga procesi i shpërbërjes së Perandorisë Osmane. Kurse historitë dhe heronjtë e sipërpërmendur nuk janë tjetër veçse mitet me të cilat shqiptarizmi ka ndërtuar shqiptarinë në shekullin XIX.
Kjo është troditja thelbësore konceptuale që do të sjellë ky libër. Në kontekstin e saj duhen lexuar edhe shumëçka që lexuesi shqiptar do të gjejë ndryshe nga ajo çka ai ka të shtresëzuar në vetëdijen e tij historike. Në libër dokumentohet hollësisht dinamika e fillimeve të shqiptarizmit, nga mesi i shekullit XIX deri në 1912, dhe, sëbashu me të, edhe procesi gjithnjë në evoluim i ndërtimit të shqiptarisë , konstruksionet e ndryshme të shqiptarisë si dhe simbioza e tyre me projektet e tjera nacionale të Ballkanit. Libri na tregon rolin e përkatësive të ndryshme fetare të shqiptarëve në këto projekte, rolin e rrjeteve të ndryshme të veprimtarëve të shqiptarizmit brenda dhe jashtë vendit, afiliacionet e tyre me njërin apo tjetrin vend fqinj, rolin përcaktues të fuqive të tilla si Austro – Hungaria, Italia - për të na çuar deri në ngjarjet në prag të pavarësisë kur duket se ngjizet një projekt dominant. Një sërë mitesh të nacionalizmit zbërthehen kështu në libër në kuptimin se na jepet origjina e tyre e vërtetë; si për shembull thënia e Veso Pashës “Feja e shqiptarit është shqiptaria”. Në historiografinë tonë kjo thënie është trajtuar si një thelb i shqiptarit sipas të cilit shqiptarët nuk kanë qenë asnjëherë thellësisht fetarë, sepse gjthmonë kanë venë shqiptarinë mbi fenë. Në libër del qartë se kjo thënie nuk shpreh një gjendje të terrenit në shekullin e XIX, por një thirrje për të ndryshuar gjendjen në terren, ku dallimet fetare ishin të një rëndësie të veçantë. Në këtë konteskt në libër del qartë se përkatësitë e ndryshme fetare të shqiptarëve: ajo muslimane (sunite dhe bektashi), ajo ortodokse dhe ajo katolike nuk kanë qenë të parëndësishme përballë shqiptarisë – sikurse trajtohen ato në histriografinë tonë – por kanë lujatur një rol me rëndësi në lëvizjen nacionale shqiptare – shqiptarizmin – duke çuar shkallë shkallë, varësisht nga rrethanat historike dhe loja e interesave të fuqive të mëdha, në projektin dominant që zë e ngjizet në prag të pavarësisë ku ze vend gjithnjë e më shumë thirrja/thënia e Vaso Pashës, që, sipas autores, është një konstruksion identitar i shqiptarizmit.
Libri na zbulon edhe rolin tejet të rëndësishëm të protestanëve në shqiptarizmën. Shumica e shqiptarëve mësojnë për herë të parë se Kostandin Kristoforidhi e përktheu Ungjillin me porosi të Bible Society që ishte shoqata që merrej me promvimin e protestantizmit në botë, se Petro Nini Luarasi ka qenë protestan dhe se përpjekja e protestantëve për të pëhapur Biblën në vende si Shqipëria dhe nëpërmjet saj fenë e tyre ka përkuar me lëvizjen nacionale shqiptare për të cilën një rol të rëndësishëm ka luajtur edhe edukimi dhe mësimi i gjuhës shqipe. Pra edhe gjuha shqipe nuk se ka qenë gjithnjë e të njëjtës rëndësi identitare për shqiptarët, por ka marrë rëndësinë e vet, deri mitike, pikërisht në sajë të shqiptarizmit në shekullin e XIX.
Në libër dalin qartë, po ashtu, se zhvillimet në Pernadorinë Osmane kanë kushtëzuar shumëçka në lëvizjen shqiptare dhe fatet e shqiptarëve në atë kohë dhe se ka pasur një periudhë kur, ndryshe nga ç’shkruhet në historiografinë tonë, interesat osmane e kanë nxitur dhe jo penguar shqiptarizmin. Në libër shtjellohen edhe dinamikat e interesave dhe aleancave të ndryshme në rajon: rolet e rëndësishme të Austro - Hungarisë më një anë dhe Italisë më anë tjetër në promovimin apo pengimin e projekteve të ndryshme nacionale shqiptare. Libri zbulon se sikur raportet e fuqive të mëdha të kishin qenë të tjera sot do të kishim ndoshta një tjetër konfiguracion shtetesh komb në Ballkan. Psh. sikur influenca italiane të kishte qenë më e fortë se ajo austro hingareze ndoshta në vend të Shqipërisë që kemi sot do të kishim një konferderatë të Shqipërisë së Veriut me Malin e zi me Skënderbeun hero nacional të këtij shteti.
Pa u zgjatur më në përmbajtjen e librit dua të them se historinë e shqiptarizmit dhe të shqiptarisë, ashtu siç është trajtuar në këtë libër, duhet ta lexojë çdo shqiptar. Duhet ta lexojë sepse kjo i shërben rritjes së vetëdijes sonë historike, ose më saktë kalimit të vetëdijes sonë nga mosha fëmninore në moshën e pjekurisë kur nuk lexohen më përralla që synojnë të prekin sferën emotive, por libra që synojnë të na shpjegojnë në mënyrë racionale botën ku jetojmë për të kuptuar e njohur më mirë vetveten. Ky libër ndihmon shumë për të kuptuar historinë tonë të vërtetë, procesin e lindjes së kombit shqiptar në shekullin XIX, sëbashku me mitet e nacionalizmit. Ai e ka çliruar të vërtetën historike nga ideologjizimi i saj dhe, nëpërmjet kësaj, na ndihmon për t’u çliruar edhe nga anakronizmat e pavërtetësitë e shumë prej këtyre miteve që herë herë marrin trajta skllavëruese e manipuluese për shkencën historike gjithashtu. Po ende, duke na ndihmuar të kuptojmë më mirë interesat e konfliktet e shumta të së djeshmes, ai na ndihmon të kuptojmë edhe interesat e konfliktet e të sotmes; edhe atë se pse sot e gjithë ditën flitet kaq shumë e me kaq pasion për identitetet.
Ky libër ka një armik shumë të rrezikshëm dhe, për fat të keq, shumë të fuqishëm: një “nacionalizëm kitsch” dominant sot në historiografinë shqiptare, madje që është edhe historiografi zyrtare. Kur them “kitsch” kam parasysh ngarkesën me banalitet, me shije të keqe, me populizëm dhe komercializëm që i jep termi “kitsch” fjalës “art” kur i vihet prapa. Mendoj se edhe historiografisë së djeshme me qasje nacionaliste, e cila, sikurse thashë, është gjithsesi e tejkaluar, mund t’i vihet prapa termi “kitsch” për të shenjuar një historiografi me qasje nacionaliste të thjeshtëzuar e banalizuar në ekstrem, të mbushur me stereotipe, të komercializuar, të mediatizuar e gazetarizuar keq, por edhe të kepërdorur nga politikanë, intelektualë, historianë e gazetarë populistë që s’dihet se çrej sa kohësh nuk lexojnë më një libër. Rasti i tekstit të historisë së Shqipërisë për shkollat e mesme është shembulli më tipik i atij që quajta “nacionalizëm kitsch”.
Për fat të keq, ndërkohë që sot flitet kaq shumë për hyrje në Evropë, megjithëse nga vetë Evropa është bërë investim i madh, psh. janë shpenzuar shuma të konsiderueshme për të përkthyer e përhapur autorë si Eric Hobsbawm, kontakti i vërtetë i lexuesit shqiptar me këto libra dhe konceptet e tyre, me kulturën evropiane në përgjithësi, ka qenë shumë i pakët. Ai është penguar nga “nacionalizmi kitsch” i të sipërpërmendurve që i kundërvihen mendimit të thellë intelektual dhe shkencor me të njëjtën virulencë me të cilën i kundërvihet padituria dijes, komercializmi e konsumizmi vlerave të vërteta shkencore e artistike; me të njëjtën egërsi me të cilën i kundërvihet nevoja që ka autoritarizmi për njerëz trushpëlarë mendimit të njeriut të lirë.
Megjithatë botimi i këtij libri tregon se, gjithsesi, nuk jemi më në kohën kur historia dhe kultura zyrtare i mbyllte çdo derë teksteve historike dhe në përgjithësi kulturave alternative. Ne të Përpjekjes, që botojmë këtë libër, mendojmë se, megjithë vështirësitë e mëdha, një ditë jo shumë të largët qasjet dhe metodat me të cilat është shkruar libri i Nathalie Calyer, nga pronësi e një minorance do të bëhen pjesë e instrumenteve shkencore të një brezi të gjerë studiuesish shqiptarë. E në këtë kontekst mendojmë se edhe “tronditja” që do të shkaktojë libri Në fillimet e nacionalizmit shqiptar, për të cilat fola në këtë shkrim, do të luajnë një rol të rëndësishëm pozitiv.

(Korrieri, 26 tetor 2009)

[Ulurima]

Presidenti Bamir Topi, në një intervistë për televizionin hungarez, komenton çështjen e Kosovës dhe debatet për ndryshimin e kufijve.

Sipas Presidentit, Shqiperia, Kosova dhe Maqedonia do te jene pjese e familjes europiane dhe çdo keqinterpretim per ndryshim te kufijve vjen si pasoje e moskuptimit.

"Kjo çeshtje vjen si pasoje e maliciozitetit, qe ndonjehere hedhin ne loje qarqet ekstremiste, te cilat kane qene shkaktare te turbullirave ne rajonin ballkanik", tha Topi.

Duke komentuar debatet e shumta qe kane pasur ne fokus nje bashkim te mundshem te Shqiperise me Kosoven, Presidenti Bamir Topi thote se ato jane vetem keqinterpretime te deklaratave.

Duke komentuar bashkepunimin e ardhshem te Shqiperise me Kosoven e pavarur dhe çeshtjen "Shqiperi e madhe", Presidenti shtoi se, "une mund t'ju siguroj qe institucionet e Shqiperise deshirojne te shikojne nje shtet kosovar, sikurse thashe ne respekt te parimeve te multietnicitetit, ne respektim te kufijve politike-administrative, duke forcuar keshtu lidhjet e bashkepunimit politik, ekonomik, per nje rajon te qete dhe per nje rajon ku edhe Shqiperia edhe Kosova, edhe Maqedonia e Mali i Zi, te jene pjese e familjes europiane, çka do te thote qe bashkimi i ketyre vendeve do te realizohet ne Bruksel, qe eshte qendra administrative e Europes se bashkuar".!!!

[6POUNDER]

qysh i kena punt me turq sot ?

[Clavicula]

A menoni qe ka me ardhe koha, qe nji dite sefte shkijet mu ba gjin, edhe me ju hek aj ultranacionalizmi, edhe mu pajtu me realitetin, edhe thjesht mos me naj thi me qeta shkijet e Kosoves, edhe e dyta, me pas raporte fqinjsore mes shqiptarve edhe serbse, s'po thom vec n'politike po edhe n'fusha tjera.

ka shum serb qe pajtohen me realitetin qe kosova osht republik, po osht ni problem tjeter qe po ka edha asi qe nuk pajtohen e keta mos mo dal si tradhtar i perkrahin se ne verteten nuk ja nin fare per kosov, as kurr nuk jan kon as kur nuk kan me ardh ne ks... keta njerz i kqurin punt e veta edhe nuk miren me ksi pun.

krejt njerzt nuk jan nacionalista, shembull politikant si nenad canak, cedomir jovanovic. keta e kan pranu kosoven si shtet...
ce ni link ku cedomiri i thir serbt e kosoves me dal me votu ne zgjedhjet ne ks dmth i thir mo e pranu kosoven si shtet

http://www.ldp.rs/vesti.84.html?newsId=2225

ky nenadi me sa di perfaqon maxharrt e vojvodines, e cedomiri bone men pefrfaqson veq 5% mos gabosha te elektoratit serb, ka edhe atje, amo teper pak, partia ma e madhe o ajo radikale me 30% qe i pat para qeyne zgjedhjeve se mo si kom percjell, e me radikal s'ka kurfar kompromisi.