SatanMyMaster wrote:Njeriur eshte kafsha me e poshter ne planet, kafshet tjera vrasin per te mbijetuar kurse njeriu vret per kenaqesi dhe ne emer te gjerave qe nuk pijne uje.
Librat fetar kane te gjitha ato qe i permende ti por nuk kane anje fakt pra nuk thone se ujit perbehet nga H2O e as nuk thote se toka eshte e rrumbullaket, nuk te tregon se koha dallon ne zona, nuk te tregon se cfare organe ka njeriu apo si mund te sherohet nje njeri pra mos ja futni kot, sepse ata jane shkruar ne ate menyre qe gjerat shihen edhe me ngjyre te perhimte jo vetem bardh e zi pra kane lene hapesira per interpretime e jo gjera te sakta.
Atehere pasi qe qenka njeri kafsha me poshter ne planet |(atehere ti po aludon qe je kafsh e poshter i vetvetes,por qellimin po'e e mban kinse je nje virtyt njerzor ketu po bjen kundershtim me vetveten )JO ne Sepse ti je duke jetuar me ni frymezim njerzore jo shtazor-o dibidus ,Kafshet sikurse tij,analfabeta filozofik(qe ben shpikje degjeneruse prej mendjes se kalbur vrasin,maltretojn,edhe bejn kesil lloje knaqesis Por jo te gjithe qe ju vete e keni theksuar
PIka e dyte Uji
Kur’ani i përmend llojet e ndryshme të ujit dhe i kategorizon sipas shkallës së pastërtisë. Kur’ani identifikon ujin e shiut si të pastër, kurse ujin e freskët nga lumi dhe krojet (burimet) e shënon si ujë të ëmbël, dhe ujin që përmban nivel të lartë të kripës e shënon si ujë të kripur (hidhur).
Uji i pastër
Kur’ani flet për ujin e destiluar. Allahu s.v.t. thotë: “Edhe Ai është, që i lëshon erëra myzhde në prag të mëshirës së Tij (shiut) dhe Ne lëshuam prej qiellit ujë të pastër.” (Furkan-48)
Duke menduar rreth këtij ajeti, vijmë në zbulim se ai na drejton në specifikimin të cilët shkencëtarët sot e shënojnë si ujë të destiluar. Ato kanë zbuluar se uji të cilën ne e pimë përmban shumë lloje të ndryshme të thërmive dhe organizma. Një gotë ujë për të pirë të cilën ne themi se është e pastër ajo në fakt përmban miliona organizma njësoj ka edhe bakterie dhe virus, si dhe elementet kimike, në mes të cilave ka edhe hekur, bakër, alumin, natriumi, magneziumi dhe kalcium këto janë edhe materie organike, si ulje, pluhur dhe të ngjashme. Gjitha këto gjenden në ujin të cilën ne e thërrasim ujë të pastër.
Shkencëtarët kanë vërtetuar se uji i tillë mund të pastroj me anë të procesit të destilimit, me ngrohjen e ujit deri në pikën e vlimit, akumulimit. Si rezultat i këtij procesi fitohet uji i destiluar e cila është e pastër në masë të madhe. Shkencëtarët thonë se uji më i pastër i destiluar është uji i shiut para se të përzihet me të fëlliqurën, duke e pastruar me procesin e destilimit, me ngrohjen e ujit deri në pikën e vlimit dhe akumulimit.
Civilizimi modern ka sjell deri te fëlliqësia më e madhe. Lëshimi i pikave të shiut e pastron atmosferën, shiu , i cili është i destiluar, ka forcë të veçantë duke shfaq substanca të ndryshme. Ajo absorbon nga atmosfera sumpor dhe materie dhe minerale njësoj sikur plumbi toksik nga e cila bëhet e hidhur. Me dallim nga koha jonë, në kohët e lashta uji i shiut ka qenë plotësisht i pastër ngase atmosfera nuk ka qenë e ndotur.
Kur shiu arrin në toke, filtrohet duke kaluar rrugë të komplikuar nëpër tokë dhe male, gjatë atij udhëtimi bëhet shija bazike e shiut. Nga ato shkaqe gjejmë se uji i burimit ka shije, kurse uji destiluar nuk ka fare shije.
Uji i shiut në fakt është ujë i destiluar, bëhet si rezultat i avullimit të detrave, kondensimit të tyre në formë të reve dhe lëshimin në tokë në formë të shiut. Për atë shkak është më të vërtet e pastër.
Dielli Tokës i jep energji të madhe për t’u mbushur në formë rrezatimi solar, posaçërisht rrezatimi me infratëkuqe ose ngrohja. Ajo e ngroh krejt ujin e cila arrin në avull të paparë, e pastaj shpërndahet në atmosferë. Përafërsisht 22% rrezatimi i Diellit i cili arrin në Tokë i ngroh oqeanet, detrat, liqenet dhe lumenjtë duke e shndërruar ujin në ujë të avullit vetëm ujin e pastër, kurse mbeten mineralet e shkrira, sidomos në formë të kripës tek detrat. Ai proces faktikisht është destilimi (pastrami) i ujit me ndihmën e energjisë Diellore.
Shiu më mirë e largon papastërtinë sesa uji i thjeshtë, dhe përdoret si mjet për dezinfektim. Është e pastër nga viruset dhe bakteriet dhe posedon cilësi të madhe të absorbimit të metalit, gazrat dhe thërmitë e pluhurit me të cilat vijnë në kontakt, dhe për atë shkak është antiseptik për atmosferën.
Fjala “Tahara”, e përdorur në këtë ajet, ka kuptimin largimin e papastërtisë. Nga këto që thamë mund të thuhet lirisht se ato plotësisht përgjigjen atë që Kurani thotë për ujin e shiut: ” dhe Ne lëshuam prej qiellit ujë të pastër”. (Furkan-48)
Ekzistojnë zbulime të reja të shiut të cilët tregojnë shkencëtarët, siç është aftësia e ringjalljes së qelizave në trupin e njeriut, në masë të madhe se sa që posedon uji i thjesht. Vërtetohet gjithashtu se, shiu posedon energji, që pozitivisht ndikon dhe mban gjendjen psikike tek njerëzit. Nuk është për çudi se Kur’ani i përmend këto karakteristika të shiut, shumë qartë në ajetin në vazhdim thuhet: ” Dhe kur Ai ju kaploi me një kotje (gjumë) që ishte siguri për ju nga ana e Tij, ju lëshoi shi nga qielli për t’ju pastruar me të, largoi prej jush shtimet e shejtanit, e që të fuqizojë bindjen në zemrat tuaja dhe t’ju përforcoj me të (me shi) këmbët tuaja”. (Enfal-11)
Uji i freskët, i ëmbël
Qartë tregohet se Kur’ani bën dallimin mes fjalëve “tahur” (pastër) dhe “furat” ujë i (ëmbël)’
” dhe Ne lëshuam prej qiellit ujë të pastër”. (Furkan-48)
“… ky i ëmbël shuan etjen” . (Fatir-12)
Ujin të cilin e pimë nga lumi, burimi dhe bunari ka shije të ëmbël por përmban materie të caktuara si hekur të cilit ujë i jep shije të ëmbël. Shiu, uji i destiluar, nuk kanë shije, por kur arrin në tokë, përzihet me mineralet dhe kripen, atëherë merr shije karakteristike, dhe bëhet “furatan”, ujë i ëmbël me shije të pranueshme. Ashtu sikurse Kur’ani flet për ujin e lumit, ujin për të pirë e thekson si të “ëmbël” e jo të ” pastër”.
Ujë i hidhur, i kripur
Duke lexuar ajetin në vazhdim: “35:12.” E nëse janë të njëjtë dy dete; ky i ëmbël shuan etjen dhe pirja e tij është e lehtë, e ky tjetri i njelmëti djeg…”(Fatir-12)
Shihet qartë se Allahu xh.sh., të dy llojet e ujit i përshkruan si dy cilësi, për dallim nga uji i shiut të cilët e përshkruan vetëm njëherë. Pse? Nga sqarimi i mëparshëm pamë se shiu nuk ka as shije as erë, ajo është plotësisht ujë i pastër, dhe se vetëm një atribut “i pastër” plotësisht e përshkruan. Dhe për ujin e cekët, e cila lëviz çdoherë, edhe për këtë Allahu xh.sh. e përshkruan me fjalën “e freskët” dhe ” e ëmbël”. Edhe uji i detit është përshkruar me dy atribute si: ” e kripur” dhe “e hidhur”.
Kur’ani nuk e përshkruan si cilësi vetëm si atribut për kripshmëri në vetvete, pra nuk është thënë “kurse tjetra është e kripur”, përkundrazi, thuhet se: ” kurse tjetra është e kripur dhe e hidhur”. Nga aspekti shkencor do të ishte e pamundur të thuhet se uji i detit përmban krip, ngase edhe uji i ëmbël përmban lloje të ndryshme të kripës. Dhe për këtë shkak duhet të përshkruhet niveli i kripësisë që të definohet kripësia e ujit të detit. Pra, kjo është ajo që thuhet ne Kur’an.
Fjala “uxhaz”, e cila paraqitet në Kur’an për ta përshkruar ujin e kripur, d.m.th. se kalohet kufiri, e kjo është ajo që e gjejmë të uji i detit, niveli i pakufishëm i kripës. Për atë shkak për ne është e qartë pse Allahu xh.sh. ujin e kripur e përshkruan edhe si të hidhur.
Kur’ani është libër i parë i cili zbulon cilësinë e dezinfektimit nga shiu, ose ujin e destiluar, dhe kjo karakteristik nuk është përmendur vetëm kur është në pyetje uji i cili lëshohet nga qielli. Kurani saktësisht bën dallim ndërmjet ujit të pastër, të ëmbël dhe të njelmët, dhe të gjitha terminet i vëndon në vendin e duhur.
Le të jetë Allahu i Lartësuar, çdo fjali në Librin e Tij padyshim është me përgjegjësi. Pyetja e cila ju parashtrohet skeptikëve kur janë në pyetje muxhizet (mrekullitë) shkencore të Kur’anit është: Nëse Kur’ani është prodhim i mendjes së njeriut, a do të ishte e mundur të bëjë dallim ndërmjet termineve që i theksuam më lartë para XIV shekujsh. Evidente është se Kur’ani flet për këto specifika shumë shekuj më përpara para se fizika dhe kimia ti vërtetoj. Kur’ani është libër i parë i cili bën sqarimin e llojeve të ndryshme të ujërave që gjenden në natyrë, dhe kjo është sqaruar në mënyrë të përkryer dhe është material vërtetimi se nga e ka prejardhjen ky Libër.
Pika e trete TOKA
Kur të shohim ajetet e Kur’anit: “…dhe as nata s’është para ditës …”47
All-llahu xh.sh. në suren Ja-Sin thotë: “As dielli nuk duhet ta arrijë hënën, dhe as nata s’është para ditës …”
Fjala këtu është për rregullat e gjithësisë. Dielli nuk mund ta arrijë hënën, sepse siç është thënë nga shkencëtarët, ato lundrojnë nëpër orbita të veçanta. Kjo e vërtetë shkencore është zbuluar tani pak para disa vitesh, kurse Kur’ani e ka sinjalizuar që para katërmbëdhjetë shekujsh. “…dhe as nata s’është para ditës…”.
Pra, dita s’është para na¬tës dhe as nata s’është para ditës. Kjo jep të kuptohet, se nata dhe dita ishin prezente në të njëjtën kohë, e kjo nuk mund të ndodhë nëse toka nuk është e rrumbullakët.
Këtu, All-llahu për qëllim kishte të eliminonte një realitet të gabuar. Arabët thonin se nata është para ditës. Tek arabët dita fillonte pasi të perëndojë dielli. Kështuqë, muaji Ramazan vërtetohej pasi të perendojë dielli në fund të muajit Shaban, Bajrami vërtetohej në perendimin e ditës së fundit të muajit Ramazan. Nëse arabët thonin se nata është para ditës kjo nënkuptonte se dita nuk është para natës.
Këtu kemi të bëjmë me dy të vërteta. Nata është para ditës, si dhe dita nuk është para natës. All-llahu këtë e la pa e kundërshtuar, sepse ishte një e vërtetë. Ai ju tha atyre se thënja juaj është e vërtetë, por, këtu shtoi edhe thënien: “edhe nata s’është para ditës”.
Pra, dita s’është para natës dhe as nata s’është para ditës. Kjo jep të kuptohet, se nata dhe dita ishin prezente në të njëjtën kohë, e kjo nuk mund të ndodhë nëse toka nuk është e rrumbullakët. Ky nuk është kuptimi i fundit i këtij ajeti. All-llahu xh.sh. dëshiroi ta përmirësojë këtë realitet, dhe e bëri të qartë se nata dhe dita ekzistojnë në të njëjtën kohë në rruzullin tokësor. Me këtë na sinjalizoi për realitetin e krijimit të tokës. Sikur All-llahu ta krijonte tokën në formë të rrafshtë në momentin kur ajo u krijua, dielli do të ishte prezent, dhe atëherë do të thonim se dita është para natës, sepse nata erdhi më pastaj. Por, All-llahu na thotë se as dita dhe as nata, nuk e parakuptojnë njëra tjetrën sepse janë të krijuara në një kohë. Kjo është argument se toka është krijuar në formën e rumbullakët. Forma e vetme është kjo e cila e vërteton se nata dhe dita janë krijuar (u gjendën) në të njejtën kohë.
Kjo e vërtetë u vërtetua atëherë kur mendja e njeriut u angazhua dhe filloi të hulumtojë thellë në kuptimet e ajeteve Kur’anore. Kështuqë, shohim se All-llahu xh.sh. na ka sinjalizuar, edhe me këtë shembull, që ne të kuptojmë se toka është në formë të rrumbullakët, edhe atë vetëm me pak fjalë.
SHERIMI'NGA KUR'ANI
Kurani eshte sherim per besimtaret. Allahu i Madheruar thote: "Thuaj: “Ai (Kurani) është udhërrëfyes dhe shërim për besimtarët”. Por ata që nuk besojnë, janë të shurdhër dhe të verbër, njësoj si të thirreshin prej vendeve të largëta." [Fussilet, 44] Dhe thote: "Ne shpallim nga Kurani atë që është shërim dhe mëshirë përbesimtarët e që mohuesve keqbërës u shton vetëm humbje." [El Isra, 82]. Allahu nuk ka zbritur nga qielli ndonje sherim me te dobishem, me gjitheperfshires, me madheshtor dhe me efektiv per heqjen e semundjes se sa Kurani, i cili eshte sherim per zemrat nga semundja e injorances, e dyshimit, e pasigurise, etj. Do te mjaftonte vetem surja "El Fatiha" per t'u kuruar me te nga çdo semundje e shpirtit dhe e trupit, nese njeriu do ta praktikonte ashtu si duhet kurimin me te. Si behet kjo? Dije se te gjitha ajetet qe lexohen per sherim, lutjet dhe rukjet e ndryshme qe kane ardhur ne Kuran dhe Sunet, jane te dobishme dhe sheruese ne vetvete, por megjithekete ato kerkojne pranim nga zemra dhe vendosmeri te forte nga i semuri.
Me fjale te tjera, njeriu duhet ta lidhe zemren e tij me Krijuesin e saj, t'i lutet vetem Atij qe ta sheroje ate, dhe te jete i bindur se sherimi eshte ne Dore te Allahut, dhe nga ilaçet me te mira per sherim eshte Libri i Allahut. Duke qene se zemra i nenshtrohet Allahut dhe e pranon kuren me Librin e Tij, dhe njeriu ka vendosmeri te forte ne kurimin me Librin e Allahut dhe me lutjet pejgamberike, atehere njeriu sherohet me sherim te plote nga Allahu i Madheruar, sepse ne kete rast ka ndodhur ajo qe ka thene Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem): "Për çdo semundje ka ilaç, dhe nese qellohet ilaçi i semundjes, njeriu sherohet me lejen e Allahut." [Muslimi, 2204].
Muslimani duhet te lexoje sa me shume Kuran, ose te degjoje sa me shume Kuran nese nuk mund te lexoje, dhe te perpiqet sa me shume qe te mesoje te lexoje Kuranin arabisht, sepse keshtu ai ruan veten dhe shtepine tij nga çdo e keqe dhe e lidh ate me Allahun e Madheruar, dhe keshtu nuk mbet me vend per te keqen, as per stres e as per semundje, as per magji e as per xhin, por vetem per engjej e per hajer, e Allahu eshte Ai i cili e ka ne dore suksesin, prandaj lutjuni Allahut sa me shume.
Ketu do te gjeni nje varg recituesish te ajeteve Kuranore qe jane perdorur dhe perdoren nga dijetare e mjeke muslimane per kurimin e te semureve qe jane prekur nga magjia, syri i keq, dhe shpirtrat e keqinj (xhinet) ne pergjithesi, madje edhe per semundje te tjera te ndryshme, siç behet me recitimin e ketyre ajeteve mbi disa produkte natyrale qe jepen si ilaç. Nuk duhet te kete shtepi muslimani qe te mos degjohet Kuran çdo dite ne te, por ata qe kane shqetesime te ndryshme duhet te degjojne patjeter Kuran, dhe veçanerisht keto ajete qe perfshihen ne ate qe quhet "Rukje e ligjshme ne Islam". Ju mund te zgjidhni recituesin qe deshironi ne tabelen e meposhtme dhe te degjoni Rukjen e plote çdo dite, gje e cila nuk ju merr me teper se nje ore kohe.
>>